Na naszych oczach dzieje się coś niesamowitego. Świat realny zaczyna mieszać się z wirtualnym, Internet i sieć zaczynają znaczyć więcej niż pola, drogi i fabryki, a ludzie i politycy ochoczo kopiują wzorce z najlepszych hollywoodzkich, kultowych filmów. Politycy (jak sami się przyznają) najpierw podpisali ustawę, ale jej nie czytali (miała fajną nazwę – przeciwdziałanie podróbkom i była dość długa), teraz też nie czytali ale już są przeciw, bo zobaczyli protesty na ulicach i sami ochoczo zakładają biało-czarne maski Guya Fawkesa – chyba nie do końca wiedząc kto to taki i skąd się ta maska wzięła. Sam Fawkes to postać historyczna, o czym wiedzą wszyscy Brytyjczycy.Ponad 400 lat temu w dniu 5 listopada chciał wraz z grupą katolickich spiskowców wysadzić angielski parlament. Sama maska pochodzi jednak z kultowego (2006) filmu V jak Vendetta, a właściwie nawet z komiksu Alana Moore’a, który posłużył jako kanwa do scenariusza. Film sprzed kilku lat, a dla niektórych zaczyna pasować jak ulał. Mamy bowiem Londyn z niedalekiej futurystycznej przyszłości, świat z totalitarnym rządem kontrolującym całkowicie środki przekazu i pod płaszczem ochrony obywateli po apokaliptycznych katastrofach (chodzi o biologiczne epidemie które rządzący sami sprowadzili) całkowicie kontrolującym także społeczeństwo. Film (wg mnie) jest taki sobie, ale dość interesujące jest pokazanie futurologii pomieszanej z kawałkiem obecnego świata, gdzie wydaje się właściwie, że wszystko jest normalnie – stacje telewizyjne, sklepy, korporacje i codzienne życie, ale właściwie jest to życie zniewolonego i kontrolowanego społeczeństwa. Informacje prasowe, radiowe i przede wszystkim wszechobecna telewizja poddawane są nieustannej cenzurze, właściwie autocenzurze, która jest jeszcze groźniejsza, a ze wszystkich stron atakują obywateli plakaty i slogany jedynie słusznej rządzącej partii. I w tym świecie pojawia się „V” – mityczny bohater ubrany w czarny strój i tą charakterystyczną dzisiaj maskę Guya Fawkesa. Intryga się trochę plącze i mataczy, ale cel już jest jasny – na sam koniec parlament zostanie wysadzony (choć oczywiście V ginie), a zgromadzony tłum obudzonych ku wolności gapiów rozpoczyna (w domyśle) rewolucję. Zabawni są więcparlamentarzyści  zakładający dzisiaj takie maski, bo jeśli czytali komiks i widzieli film i naprawdę podzielają intencje protestujących, to powinno to skutkować szybką interwencją Straży Marszałkowskiej w celu przeszukania i neutralizacji materiałów wybuchowych. Protesty i świat w ostatnich kilku dniach przypomina też drugi film – „Fight Club” (1999) nakręcony z kolei na podstawie kultowej powieści Chucka Palachniuka. Tu też mamy do czynienia z rewolucją i protestem, i uważam że plot tego filmu jest lepszy, aktorzy obłędni, a zakończenie zaskakujące. Nieznany z imienia bohater (nazywany Narratorem) przezywa kryzys bycia profesjonalistą w korporacji i powoli zanurza się w dziwny świat nielegalnych walk, które mają przywrócić sens życia. Krok dalej to już tajemna organizacja, która za pomocą bomb i wybuchów chce zmienić istniejący świat – tu nie wysadzają polityków (wszyscy wiedzą że niewiele to zmieni), ale siedziby i centra danych wielkich banków na całym świecie – w ten sposób wykasowując wszystkie dane o długach społeczeństwa. Patrząc na efektownie padające finansowe wieżowce bohater (który tu przeżył ale w połowie – Ci co widzieli film wiedzą o co chodzi) myśli o nowym świecie który zaraz nastąpi. Pomijając fakt, że ten efektowny pomysł nie jest już realizowalny – nie wiem czy nie na podstawie wrażeń z tego filmu- nie poszły inwestycje w centra zapasowe i specjalne systemy backupowania danych. Wpewien sposób są to prorocze wizje „Ruchu Oburzonych” oraz świata, który już mamy za oknem. W obu przypadkach, oglądając te filmy zaczynamy niepokojąco widzieć jakieś paralele do rzeczywistości – coś jest nie tak, ingerencja rządu i wielkich korporacji przesuwa się niepokojąco w kierunku ograniczenia wolności osobistej, często też przykrywana prawdziwym lub nie zagrożeniem zewnętrznym. Uzależnienie finansowe od kredytów, pracy, układu czy numeru konta bankowego powiększa się w trybie geometrycznym, a nawet,co szczególnie niebezpieczne dla stabilności systemów i pożywne dla rewolucji, klasa średnia zaczyna zatrzymywać się w niekończącej drodze konsumpcjonizmu bo i konsumować coraz trudniej jeśli ceny rosną a płace są w odwrotnym trendzie. Rzeczywistość zaczyna się więc mieszać z filmem, a na ulice wychodzą tysiące osób z maskami Fawkesa, o których jeszcze wczoraj nie mieliśmy pojęcia że mieszkają tuż obok. Problem jest chyba głębszy niż ACTA, którą rzadko kto czytał i wie o co chodzi. Podświadomie wszyscy protestujący, a też i ustanawiający prawo są zaniepokojeni ograniczeniami wolności, które wchodzą w do tej pory niezależny świat wirtualny. I niezależnie jak groźne są prawdziwe ciemne strony Internetu, handel, cyberprzestępstwa, wirusy i trojany, to troska ustawodawców o nasze dobro, jakoś nie budzi entuzjazmu, a wręcz przeciwnie, widzi się w nim zagrożenie do stworzenia kontrolowanego społeczeństwa z V jak Vendetta. Problem że filmowe rozwiązanie już jest (obudzić się i wysadzić), ale niestety akcja filmu kończy się w decydującym momencie i nikt nie pokazuje co dalej. Tak też i z protestami (i naszym podświadomymi uczuciami) – wiemy, że coś jest nie tak, ale jak to zmienić i naprawić, nikt nie ma dobrej recepty. W końcu wszyscy politycy głosują za ustawami, których ich nie czytają, a wymiana jednych na drugie, niewiele zmienia. „V” niestety zginął, a „Narrator” w ostatniej scenie trzyma za rękę dziewczynę i może być zajęty innymi sprawami. Desperacko czekamy więc na nowy kultowy film, który powie nie tylko jak robić rewolucje ale i jak żyć dalej, choć obawiam się że widzowie będą znudzeni „prozą życia” …