Wczoraj (ostatnia sobota marca) odbyła się kolejna ekologiczna impreza „Godzina dla Ziemi”. Sygnowana przez WWF organizację z logo sympatycznej pandy, od 2007 propaguje coś na kształt happeningu lub międzynarodowego wspólnego gestu, polegającego na wyłączeniu niepotrzebnego światła w domu oraz spektakularnego zaciemnienia budynków w niektórych miastach. W ciemnościach była wiec i Wieża Eiffla, egipskie piramidy i nasz Pałac Kultury oraz niektóre warszawskie mosty. Ostatnio start imprezy jest wyznaczony na godzinę 20:30 i wtedy WWF prosi o czasowe – godzinne wyłączenie świateł – a wczytując się głębiej widać , ze impreza nie ma na celu nagłej oszczędności wielkich porcji energii ale raczej cos w rodzaju gestu i nauki „dobrych manier” , zwrócenia uwagi na wyłączenie niepotrzebnego światła i innych odbiorników prądu, które może pomóc naszej planecie. Impreza ma swoich zwolenników jak i przeciwników – przykładowo na oficjalnym profilu Facebookowym znanego dziennikarza i  podróżnika Wojciecha Cejrowskiego pojawił się wpis, żeby bynajmniej nie wyłączaj a raczej włączać żarówki dla przeciwdziałania czegoś co nazwał „efektem wyłączeniowym”, który ma prowadzić do przepalania się kabli i transformatorów.  Ponieważ mnie dla odmiany akurat ten ekologiczny event się podoba, postanowiłem sprawdzić empirycznie jak „Godzina dla Ziemi” może dołożyć systemowi energetycznemu. Poniżej oficjalne (ze strony PSE-Operator) profile zapotrzebowania na energie elektryczna w Polsce w 2011 i 2012 roku –zarówno w ostatnia sobotę marca (wyłączając żarówki o 20:30 jak i tydzień wcześniej). Odpowiednie obrazki poniżej:

Niestety tu przeciwników „Godziny dla Ziemi” musze rozczarować – zarówno teraz jak i rok wcześniej system – w ogóle nie widział imprezy – o 20:30 nie widać nic na profilach. Albo zbyt mało osób wyłączyło żarówki, albo udział domowego oświetlenia w całej konsumpcji energii jest znikomy (chyba total ok 17 %). Dopóki impreza ma wymiar propagandowy i tworzenia ‘ dobrych praktyk” w żądnym wypadku nie jest szkodliwa. Myślę , ze odwrotnie , akurat ta jest fajna i długoterminowo przyniesie pozytywny efekt. Tu akurat strategia ekologów i energetyków wyjątkowo się pokrywa, jeśli nauczymy się oszczędzać energię to łatwiej będzie pokrywać zapotrzebowanie szczytowe, a system będzie bardziej stabilny. Zużycie energii na mieszkańca w Polsce (obecnie gros ok 3 800 kWh/ osobę) rośnie powoli, znacznie mniej niż prognozowano w przeszłości, pomimo ze na osobę jesteśmy znacznie niżej niż średnia europejska (ok 5 800 na dziś) a kupujemy przecież nowe urządzenia elektryczne na potęgę. Dopiero energetyka polska miałaby problem jeśli zużycie stale rosłoby w latach 90 i po 2000 w tempie 6-8 % rocznie, już dziś problemy byłyby niewyobrażalne. Każda inicjatywa oszczędzania – jak w medycynie – to rodzaj profilaktyki, a jak wiadomo zawsze taniej i lepiej jest zapobiegać niż leczyć. Nowe energooszczędne technologie, świadomość ekologiczno- energetyczna – to najlepsza droga do budowy dobrej polskiej energetyki. Myślę że dobrze byłoby gdyby oszczędność energii była podobnie odbierana jako element „dobrych manier” jak oszczędność wody – jeszcze kilkanaście lat temu lanej na potęgę, dziś „kulturalna osoba” zakręca wodę przy myciu zębów i próbuje pomagać planecie. „Dobre praktyki” bynajmniej nie oznaczają ze musimy mniej się myc i globalnie przestać coś zużywać , pewnie i całkowite zużycie energii elektrycznej będzie rosło ale na szczęście powoli i może nawet zatrzyma się na danym poziomie.

Dla „Godziny dla Ziemi” jestem wiec za – bo ta impreza ma sens. Znacznie mniej wszelkie działanie innej organizacji – Greenpeace – i wchodzenie na chłodnie kominowe polskich elektrowni. Pomijając nawet sama strategie na NIE Greenpeace i dlaczego Polska jest na ich celowniku – protestowali już przeciw energii w węgla (2008 i 2009), energii z atomu (2011 i 2012), teraz produkcji z biomasy we współspalaniu (2012 – nawet za pomocą dużych kolorowych reklam w prasie) , czekam z niepokojem na protest przeciw energii z gazu z łupków (jest pewny w okolicach 2013 – 2014). Najbardziej głupie jest samo wchodzenie na kominy i chłodnie kominowe – wysyłają tam nie żadnych doświadczonych taterników a normalnych młodych ludzi, i tylko czekam kiedy może stać się tragedia. Mój apel – jeśli ktoś ma wejść – nich będą to władze, eksperci i rzecznicy tej organizacji – jeśli naprawdę ideologicznie wierzą w swój protest. Przypominam tez kilka wyjątkowych, szczęśliwych zbiegów okoliczności i upadków z wysokości, które wyjątkowo nie zakończyły się tragicznie. Vesna Vulowicz jest absolutną szczęściarą. To jugosłowiańska stewardessa która jako jedyna przeżyła katastrofę samolotu w 1972 (oficjalny powód – bomba podłożona przez chorwackich nacjonalistów). Vesna spadła z wysokości ponad 10 000 (!!!) metrów i przeżyła pomimo ciężkich obrażeń – i jest oficjalnie wpisana do księgi Guinessa jako osoba (żywa) po skoku z największej wysokości (co prawda czytałem tez i teorię ze samolot spadł nie na skutek wybuchu bomby ale omyłkowego – podczas manewrów wojskowych- odpalenia sterowanego pocisku przeciwlotniczego, a pilot wykonywał straceńczy manewr zejścia na minimalna wysokość aby ujść przeznaczeniu , wiec Vesna spadłaby z niższego pułapu, ale sama Vulowicz tego nie potwierdza).  Podobny przypadek zdarzył się w 1971 r kiedy w czasie katastrofy peruwiańskiego samolotu,  nastolatka Juliane Koecpke  spadła do amazońskiej dżungli. Nie dość że przeżyła sam upadek ale jeszcze przez 9 dni wędrowała samotnie przez dzika dżungle w rejonie Ukajali zanim odnalazła jakąś siedzibę ludzką, co wg specjalistów (tu Cejrowski pewnie potwierdzi) jest chyba jeszcze większym osiągnięciem niż sam szczęśliwy upadek. Do grona super- farciarzy należy też doliczyć 12-to letnią Grace Bergere, która w 2010 wpadła do komina (nomen omen) na wieżowcu na Manhattanie (chciała zaimponować kuzynce z prowincji). Jej lot przez 15 pięter (55 metrów jak obliczono) zakończył się szczęśliwie na kilkumetrowej warstwie sadzy i spowodował jedynie złamanie nogi. Do grona upadków na plus można jeszcze doliczyć kilku spadochroniarzy lądujących wyjątkowo na drzewach lub krzakach po częściowych otwarciach spadochronu (choć to już nie „czysty lot i upadek”) ale pomimo tego statystyka „szczęśliwych” do „śmiertelnych” lądowań z dużej wysokości jest około jak 1 do 10 000 000. Warto, żeby Greenpeace pamiętał o tym przy kolejnych wejściach ….

Bądźmy więc konsekwentni. Na TAK jeśli cos ma sens i pomaga, Na NIE jeśli jest bezsensowne. Na dziś gaszę niepotrzebnie zapalona żarówkę i nie wchodzę na komin ….